21ος αιώνας , 111 χρόνια από την γέννηση της Simone de Beauvoir, και
κάποια αυτονόητα πράγματα μοιάζουν άλυτα ή και με τάσεις οπισθοδρόμησης.
Το τελευταίο διάστημα, γίνεται πραγματικά ανησυχητικός ο αυξανόμενος
αριθμός των θυμάτων βίας, ψυχολογικής, λεκτικής και σωματικής. Μόνο τους
τελευταίους μήνες ο απολογισμός των γυναικοκτονιών και βιασμών είναι τραγικός.
Σε μια εποχή που η εργασία, οι σπουδές, οι ερωτικές επιλογές είναι αυτονόητα
δικαιώματα μετά από αγώνες, παρατηρούνται
συμπεριφορές και αντιλήψεις βαθιά σεξιστικές.
Η βία κατά των γυναικών έχει ενταθεί δραματικά. Από το πιο μικρό χωριό
έως τις μεγάλες πόλεις, από τις φτωχογειτονιές έως τα “high” προάστια, έχουμε
κρούσματα ενδοοικογενειακής και έμφυλης
βίας. Και φυσικά τα Βριλήσσια δεν αποτελούν εξαίρεση.
Σύμφωνα με δημόσιες πηγές, στα Βριλήσσια των 30.000 κάτοικων,
κατατίθενται 8-10 μηνύσεις κατά μέσον
ορό την εβδομάδα από γυναίκες που έχουν υποστεί βία. Τόσο στον εργασιακό χώρο,
όσο στον δρόμο, στα ΜΜΜ και στην ιδία την οικογένεια. Στατιστικά, αυτό
μεταφράζεται σε πάνω από 2.000 μηνύσεις το χρόνο, περίπου 8% του πληθυσμού της
πόλης!
Ο Δήμος οφείλει να παρέχει πλήρη πρόσβαση σε ξενώνες και φροντίδα των
κακοποιημένων γυναικών, χωρίς αποκλεισμούς. Ανάπτυξη παιδικών σταθμών με
προσλήψεις και κατάργηση των τροφείων. Όχι επιλογή με εισοδηματικά κριτήρια,
θέση να δικαιούνται όλα τα παιδιά. Λειτουργία της δημοτικής συγκοινωνίας σε
ολοήμερη βάση με πυκνά δρομολόγια και δημιουργία νέων διαδρομών με προσλήψεις
προσωπικού.
Μιλώντας λοιπόν για τη γυναικεία καταπίεση, βλέπουμε ότι δεν είναι
ξεπερασμένο , όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν. Αντιθέτως, οι κυβερνήσεις μας
παρουσιάζουν ως ανάπτυξη τις πολιτικές της λιτότητας που διαλύουν ότι κοινωνικό
κράτος έχει απομείνει, εφαρμόζοντας περικοπές και ιδιωτικοποιήσεις, διαλύουν
τους παιδικούς σταθμούς και το Βοήθεια στο Σπίτι για τους ηλικιωμένους, επιδιώκουν
να καταργήσουν την άδεια μητρότητας και απολύουν έγκυες γυναίκες,συγχωνεύουν
σχολεία, αφήνουν τα νοσοκομεία να ρημάζουν από την έλλειψη προσωπικού.
Όλες αυτές οι υπηρεσίες μεταφέρονται όλο και περισσότερο πάνω στις
πλάτες της οικογένειας και η γυναίκα-μητέρα φορτώνεται όλο και μεγαλύτερα βάρη
που την εξαντλούν σωματικά και την καταπιέζουν ψυχολογικά.
Εκεί βρίσκονται οι ρίζες της γυναικείας καταπίεσης και του σεξισμού.
Σεξισμός είναι η ιδεολογία που ανταποκρίνεται στις ανάγκες αυτού του
συστήματος να περιγράφει τα χαρακτηριστικά των γυναικών σαν «συναισθηματικές
γατούλες» απέναντι στους σκληρούς μάτσο. Αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν περιγράφουν
την πραγματικότητα, αλλά δημιουργούν στερεότυπα που βοηθούν τους «από πάνω» να
διαιρούν τους «από κάτω» σε αυτή την κοινωνία.
Η φετινή παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας, στις 8 του Μάρτη, αποκτάει
επιτέλους και διεθνώς αλλά και στην Ελλάδα νέα χαρακτηριστικά. Αυτή η ημέρα
ούτως ή άλλως ήταν πάντοτε υπόθεση του εργατικού κινήματος, μιας και από αυτό
προέκυψε αυτή η «επέτειος» στις αρχές του 20ού αιώνα. Μόνο «επετειακή» όμως δεν
είναι!
Γυναίκες και άντρες εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, όλοι μαζί εκείνη
την ημέρα ξεσηκωνόμαστε ζητώντας να τα πάρουμε όλα πίσω και επιτέλους να
σταματήσουν οι παράλογες διακρίσεις με βάση το φύλο.
Η μάχη κατά του σεξισμού, των διακρίσεων και της καταπίεσης, είναι υπόθεση
όλων μας.
Απεργία και διαδήλωση 8 Μάρτη - Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών
– πλατεία Κλαυθμώνος 2μμ
Αντίσταση και
Ανατροπή
Αντικαπιταλιστική Κίνηση
Βριλησσίων
