Οι παραγωγοί και οι πωλητές που βγάζουν το μεροκάματό τους στις λαϊκές αγορές έρχονται αντιμέτωποι με το νέο σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, που αφορά την ιδιωτικοποίηση τους και την αλλαγή στο τρόπο και τα κριτήρια με τα οποία θα παραχωρούνται οι πάγκοι-χώροι στις λαϊκές αγορές.
Πρώτα απ΄όλα, καταργείται η έννοια της άδειας επαγγελματία πωλητή και παραγωγού πωλητή και αντικαθίσταται από "δικαίωμα θέσης" στις λαϊκές αγορές. Η κάθε θέση, αντί να εκχωρείται βάσει κοινωνικών και εισοδηματικών κριτηρίων, όπως η ανεργία ή το ύψος του εισοδήματος, θα εκχωρείται με διαδικασία δημοπρασίας. Οι θέσεις θα πωλούνται, δηλαδή, σε όποιον πλειοδοτεί, με διάρκεια ενός έως τριών χρόνων για τους παραγωγούς και τεσσάρων για τους πωλητές. Μέχρι σήμερα οι πωλητές-παραγωγοί πληρώνουν ένα προκαθορισμένο και ημερήσιο τέλος, το οποίο διανέμεται κατά 40% στο Δήμο και κατά 60% στην Περιφέρεια, η οποία και κατέχει σήμερα την ευθύνη των λαϊκών αγορών.
Δεύτερον, οι λαϊκές αγορές ιδιωτικοποιούνται μέσω ΣΔΙΤ, φορέας ο οποίος θα έχει πλήρες δικαίωμα επί των λαϊκών αγορών και θα μπορεί να αποφασίζει για την τιμή της κάθε θέσης, να χορηγεί τις θέσεις και να εισπράττει το ποσό της πλειοδοσίας, ενώ ταυτόχρονα θα έχει και το δικαίωμα να δίνει τμήματα της λειτουργίας των λαϊκών αγορών, όπως η καθαριότητα και η φύλαξη, σε ιδιώτες.
Τρίτον, δίνεται με το παρόν σχέδιο νόμου δικαίωμα κατοχής ποσοστού επί των θέσεων κάθε λαϊκής αγοράς σε εταιρίες, το οποίο ποσοστό βρίσκεται προς το παρόν στο 5%.
Σε όλα αυτά
έρχονται να προστεθούν και τα κριτήρια συμμετοχής στη διαδικασία δημοπρασίας
των θέσεων των λαϊκών αγορών. Το πρώτο θα αφορά μοριοδοτούμενα προσόντα
όπως ο τίτλος σπουδών και το δεύτερο το χρηματικό ποσό που προσφέρεται για
κάποια θέση. Ένας απόφοιτος ΑΕΙ προηγείται, δηλαδή από έναν απόφοιτο γυμνασίου
και αυτός που θα δώσει περισσότερα χρήματα για μία θέση προηγείται από κάποιον
άλλο έχει να πληρώσει λιγότερα για την ίδια θέση. Απαραίτητος όρος συμμετοχής στη
δημοπρασία αποτελεί επίσης η μη ύπαρξη οφειλών προς το δημόσιο, ασφαλιστικά
ταμεία, δήμους ή περιφέρειες.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι η σύνταξη αυτού του νομοσχεδίου είτε δε γνωρίζει
ότι στις λαϊκές αγορές απλές λαϊκές οικογένειες βγάζουν το ψωμί τους και τις
συνθήκες κάτω από τις οποίες μοχθούν για αυτό το σκοπό, είτε τα παραβλέπει
απολύτως εσκεμμένα, με άμεσο στόχο το χτύπημα ενός μεγάλου κομματιού επαγγελματιών
παραγωγών και πωλητών, προκειμένου να εκχωρήσει τις λαϊκές αγορές στα μεγάλα
συμφέροντα. Για να είμαστε ακριβείς, με την εφαρμογή του σχεδίου νόμου, ένας
παραγωγός θα πρέπει να διαθέτει πάνω από τριάντα χιλιάδες ευρώ το χρόνο για να
εξασφαλίζει τη θέση του σε μία λαϊκή αγορά, χωρίς τα επιπλέον λειτουργικά
έξοδα που απαιτεί η επαγγελματική χρήση της θέσης.
Αυτό το προσχέδιο νόμου δεν πρέπει καν να κατατεθεί προς συζήτηση.
Να μην εκδιωχθούν οι επαγγελματίες των λαϊκών αγορών από τις εταιρίες και οι λαϊκές αγορές να παραμείνουν ΛΑΪΚΕΣ.
